✍️ کژال زارعی
“نیان چلبیانی”، دختر هفت ساله اهل بوکان، پس از انتقال به بیمارستان ارومیه جان باخت. او در حالی به بیمارستان منتقل شده بود که دچار هوشیاری پایین، خونریزی شدید در ناحیه واژینال و مقعد و جراحات ناشی از ضرب و شتم در ناحیه صورت و بدن بود. این جنایت وحشتناک بار دیگر زنگ خطر بحران خشونت علیه زنان و کودکان در ایران و کوردستان را به صدا درآورد.
در سایه ساختار مردسالار و ایدئولوژیک حاکم، خشونت، تجاوز و قتل به پدیده‌ای تکراری و تلخ تبدیل شده‌اند. سیاست‌های سانسور و سرکوب حکومتی با سرکوب غریزه‌های طبیعی و جلوگیری از آگاهی‌بخشی جنسی، زمینه ابتلای جامعه به بحران‌های روانی و جنسی را فراهم کرده است.
نبود قوانین حمایتی کارآمد برای زنان و کودکان، فقدان نهادهای امنیتی مستقل و مردمی، سیستم آموزشی ناکارآمد و عدم وجود سازوکارهای مؤثر برای مدیریت بحران‌های خانوادگی، اجتماعی و اقتصادی از جمله عوامل اصلی این فجایع هستند.
برای دستیابی به جامعه‌ای سالم و انسانی، عبور از این بحران‌ها اجتناب‌ناپذیر است. مسیری که بدون علم، آگاهی و شجاعت تابوشکنان اجتماعی هموار نخواهد شد. جامعه نیازمند سیستم‌های آموزشی مدرن، نهادهای امنیتی و سیاسی دموکراتیک و بسترهای مدنی و فرهنگی مستقل است.
تحقق این تغییرات تنها با یک انقلاب واقعی ممکن است؛ انقلابی که به پایان نظام مردسالار و آغاز عصری جدید از برابری و آزادی بین زنان و مردان منجر شود. حضور مردان آگاه و همراه در کنار زنان برای ساختن چنین جامعه‌ای، ضرورتی انکارناپذیر است.