✍️ کژال زارعی
“غزاله حدودی” زن جوان ۲۷ ساله اهل یکی از روستاهای قروه و ساکن سنندج در اثر طاعون جهالت، جان پاکش را از دست داد.
غزاله مادر یک دختر ۱۱ ساله به نام ویان بود، وی در سنین پایین قربانی کودک همسری شد و با فردی ازدواج کرده بود که به دلیل اعتیاد و جرائم مختلف مرتبا به زندان می‌افتاد. پس از جدایی از همسرش تصمیم به کار کردن برای بهبود وضعیتش گرفت. وی خیاط بود اما متاسفانه به دنبال رد درخواست ازدواج خواستگارش در مغازه خود، به وسیلە بنزین به آتش کشیده شد و پس از دو روز بستری شدن در بیمارستان کوثر سنندج جان خود را از دست داد.
بالاترین سطح زن کشی و زن ستیزی در جوامع مذهبی و مرد سالار است. زنان همیشه به بهانه ناموس ، شرف ، آبرو و آیین محدود و سرکوب شده‌اند و قربانی خشونت و تبعیض جنسیتی می‌شوند و تاوان زن بودن را با جانشان می‌دهند.
استاد هیمن شاعر ملی کورد نیک گفته‌است: ”اگر زن آزاد نباشد، سرچشمه زندگی آلوده است”.
آزادی و زن به هم وابسته‌اند. زن را باید مانند انسان پذیرفت نه کالای جنسی یا شخصی. زنان حق زندگی آزاد و برابر در جامعه را دارند و شریک زندگی هستند، نه ملک شخصی کسی دیگر. هر انسانی حق حیات آزاد دارد و هیچ شخصی صلاحیت ستاندن حیات هیچ انسانی را ندارد. برای رسیدن به آزادی نیازمند برابری هستیم و تا زن به آزادی و رهایی و حرمت تمام و کمال انسانی نرسد جامعه روی خوشبختی و آزادی واقعی را نخواهد دید.
لازمه توقف ماشین کشتار زنان در جامعه ما، قبل از یک انقلاب سیاسی، یک انقلاب بزرگ فکری است. این تحول شگرف و ضرور وظیفه‌ای خطیری است که پیش روی نسل نوین کوردستان است.
همه روز
جشن خفه کردنِ صدای توست
همه روز
کارناوالِ از یاد بردنِ توست
همه روز
سبیلِ قانون هووی توست
همه روز
سبیل کلفت شرع و قهقهه‌های بلندش
تازیانه‌ای بر پیکر توست…
شعر: شیرکو بیکس
ترجمه : بابک زمانی