🔵 “کاک فواد مصطفی سلطانی” ندای کارگران و دهقانان و معمار بزرگترین مبارزە مدنی کوردستان
✍️ دیاکو شفیعی
در تاریخ مبارزاتی کوردستان، نام کاک #فواد_مصطفی_سلطانی همچون پرچمی برافراشته بر فراز قلههای مقاومت میدرخشد. او تنها یک رهبر سیاسی نبود؛ بلکه صدای رسای کارگران، دهقانان و محرومان جامعه بود که در برابر دو نظام سرکوبگر سیاسی و سلطهی سرمایهداری قامت برافراشت. سالروز جانباختن او فرصتی است برای بازخوانی آرمانهایی که کاک “فواد مصطفی سلطانی”، رهبر چپ و عدالتخواه کوردستان، به نسلها آموخت و با خون خویش جاودانه ساخت.
کاک “فواد” در شرایطی پا به میدان مبارزه گذاشت که جامعهی کوردستان اسیر فقر اقتصادی، تبعیض اجتماعی و سرکوب هویت ملی بود. او با بهرهگیری از اندیشههای سوسیالیستی و عدالتطلبانه، کوشید سازمانی را بنیان نهد که نه تنها پاسخی به مطالبات ملی کوردها باشد، بلکه افقی نو برای رهایی تمام فرودستان ایران ترسیم کند. همین نگاه بود که کوملە را به یکی از جدیترین جریانهای سیاسی و اجتماعی در میان کارگران، روستاییان و دانشجویان بدل کرد.
یکی از درخشانترین صفحات این مبارزه، کوچ تاریخی مردم مریوان در تابستان ۱۳۵۸ به رهبری “کاک فواد” بود، حرکتی بیسابقه و مدنی که هزاران شهروند مریوانی در اعتراض به حضور نظامی و اشغالگرانهی رژیم جمهوری اسلامی، دستهجمعی شهر را ترک کردند. این کوچ بزرگ نه تنها در تاریخ جنبش آزادیخواهی ملت کورد، بلکه در تاریخ مبارزات مدنی جغرافیای ایران نمونهای بیبدیل به شمار میرود؛ حرکتی که نشان داد اندیشهی “کاک فواد” توانست مردم عادی را به کنشی جمعی و اعتراضی بیخشونت اما کوبنده فراخواند.
در اندیشهی “کاک فواد”، مبارزه هرگز در مرزهای آزادی ملی محدود نمیشد. او بر این باور بود که بدون برابری اجتماعی، توزیع عادلانهی ثروت و رفع ستم طبقاتی، آزادی مفهومی تهی خواهد بود. او با نقد سرمایهداری وابسته و پیوندزدن آن با استبداد سیاسی، نسل جوان و آگاه را به سازماندهی اجتماعی و طبقاتی فراخواند و چشماندازی نو برای مبارزه گشود.
نگاه بینالمللی کاک فواد به عدالت اجتماعی، کوملە را از یک حزب صرفا ملیگرا فراتر برد و به جریانی اجتماعی و طبقاتی بدل کرد که شعار “آزادی، برابری، عدالت” را سرلوحهی خود قرار داد. او میدانست رهایی کوردستان جداییناپذیر از رهایی طبقه کارگر و زحمتکشان ساکن در جغرافیای ایران و منطقه است.
امروز، در دل خیزشهای اجتماعی، بار دیگر صدای “کاک فواد” به گوش میرسد؛ آنجا که زنان و جوانان کورد دوشادوش کارگران و فرودستان، فریاد آزادی و عدالت را به خیابانها میآورند. این حقیقت گواه آن است که اندیشهی او، اگرچه گاه زیر غبار تاریخ پنهان مانده، ولی همچنان زنده است و راه آینده را روشن نگاه میدارد.
“کاک فواد مصطفی سلطانی” جان خویش را فدای آزادی و انسانیت کرد، اما میراث او همچنان جاری است؛ میراثی که ملیگرایی را با عدالت اجتماعی پیوند زد و آزادی را همزاد رهایی طبقاتی دانست. امروز بیش از هر زمان دیگر، کوردستان و ایران به بازگشت به این آرمانها نیازمندند است؛ چرا که بدون عدالت طبقاتی، آزادی چیزی جز شعاری توخالی نخواهد بود.