سرزمینم، خواننده ایرج رحمانپور

 

سرزمینم، سرزمینم ،کُت کُت اّنو نشینم
{ سرزمینم سرزمینم، شرحه‌شرحهُ غمگین نشینم}

چی کویا با زخمی امٌا سر وه بالا
{ چون کوهها باش زخمی اما سربلند}

چی دِنا اّفتو بئیرِ ،بَر کو و یارو
{ چون کوه دنا آفتاب را بگیر و بین یاران تقسیم کن}

چی گَهَِر، بَسپار وه خاطر، شُرِ بارو
{ مانند دریاچه گهر صدای شر شر باران را به‌خاطر بسپار }
چی گِری ،طاقت بیار بَرفِ نِسارو
{و چو کوه گرین، برفهایی را که آفتاب نمی‌گیرند، تحمل کن}

چی کَوَر، بو وِ پناه ،بچه مَیارو
{ مانند کبیرکوه، پناهگاه زنان نازا باش}

سرزمینم، سرزمینم ،چی بلی با
{ سرزمینم سرزمینم چون بلوط باش}

کُت کُت انو نشینم، چی بلی با
شرحه‌شرحهُ غمگین نشینم چون بلوط باش}

چُو مَتِ رَوَن، دِ شُوگار، تَشِ تژگاه ،حُونَیا ژار
{ مانند مشعل راه شبگردهای گمگشته، آتش آتشگاه خانه‌های فقرا }

سا خَسِ شکتِ گایار، ترمِ رَیا دیرِ بیمار
{ سایه پرپشتی برای زمان خستگیِ گاویار(شخم‌زن) باش}

یار دیرِ سفره هالی ،سال نَوار
{ دوست کهنه سفره های خالی سالهای قحطی}

لیز گرم مَل زخمی ،د زِمِسو
{آشیانه گرم پرنده زخمی در زمستان}

رِم رِم رامِشگرونه ،سینِه برگ ئو پنجهِ بارو
{ از برخورد باران با برگ درختان، صدایی مانند صدای نوازندگان ایجاد می شود}

دار صد جا بُرِسَم ،هم میکه وا نو، باد دورو ،میزنش و بَرزی آسو
{باز درخت صد جا بریده‌ام دوباره شکوفه می‌دهد و درگذر زمان، در افق کوهساران، با وزش باد به رقص در می‌آید}

سرزمینم، سرزمینم ،کُت کُت اّنو نشینم
{ سرزمینم سرزمینم شرحه‌شرحهُ غمگین‌نشینم}

کوه اَلوَن آو میکه ،برفیا نساری، کِل شادی می زنَن دُو بختیاری
{و الوند کوه، برفهای سایه سارانش را آب میکند و در سرزمین بختیاری نیز صدای هلهله و شادی بر می خیزد}

سرزمینم ،سرزمینم ،کُت کُت اّنو نشینم
{ سرزمینم سرزمینم شرحه‌شرحهُ غمگین نشینم}