تمدن مانناها، یکی از دولت‌های که در هزاره‌ی اول پیش از میلاد، میان کوه‌های زاگرس و دشت‌های سرسبز آذربایجان و کردستان، برپا شد. مردمانی که در هیاهوی امپراتوری‌های بزرگ چون آشور و اورارتو، نه تنها هویت خود را حفظ کردند، بلکه فرهنگی غنی و ماندگار از خود به جا گذاشتند.
در سال ۱۳۶۴ خورشیدی، طی کاوش‌های علمی در محوطه‌ی قلایچی بوکان، سنگ‌نبشته‌ای آرامی کشف شد؛
اما این کتیبه ناقص بود… سالها بعد، در ۱۳۶۹ خورشیدی، تکه‌ای از این سنگ در میان آثار ضبط‌شده از مجموعه‌ی خصوصی فردی به نام حاج فرمان، به موزه ملی ایران منتقل شد و این سند تاریخی پس از سالها، کامل‌تر شد.
این کتیبه عظیم، بیش از یک تُن وزن دارد، ۱۷۸ سانتی‌متر بلندی، ۶۰ سانتی‌متر پهنا و ۳۰ سانتی‌متر ضخامت دارد.
بر روی آن، نفرین‌هایی سنگین نقش بسته است؛ هشدارهایی به کسانی که روزی بخواهند این سنگ را از جای خود برکنند…